در کلیه سازمان ها منابع انسانی بزرگترین منبع خلق ارزش می باشند، این امر در مراکز درمانی و بیمارستانی بسیار اهمیت بیشتری دارد، زیرا کیفیت عملکرد این افراد و در واقع سرمایه های انسانی است که بالاترین و بیشترین اهمیت را در کمک به بهبود و درمان بیماران ایفا می نماید.

متاسفانه الودگی های الکترومغناطیسی می تواند بر سیستم های عصبی، میزان تمرکز و در نتیجه بهره وری و کیفیت عملکرد پرسنل بیمارستانی اثرات منفی و جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.

هم چنین بیماران نیز در صورت استقرار و بستری طولانی مدت نیز از آلودگی الکترومغناطیسی محیطی آسیب خواهند دید.